Voor de Nederlandse reisbranche heeft de wintersport in de eerste decennia na de Tweede Wereldoorlog weinig prioriteit. Vakantie is zomer, en de wintersport is er voor de liefhebber. Bovendien heeft wintersport een enigszins elitaire uitstraling. Je moet er het geld voor hebben en in de wintermaanden vrijaf kunnen nemen om te gaan skiën.In 1975 zoeken zo’n 300.000 landgenoten de sneeuw op. Vanaf de jaren negentig gaat dat aantal gestaag omhoog. Skigebieden investeren in de faciliteiten om grotere aantallen toeristen te kunnen ontvangen. Reisorganisatoren komen met goedkope bus- en vliegreizen richting sneeuw. En wintersport wordt meer dan skiën alleen. ‘Skigebieden zijn pretparken geworden’, schrijft Toine Hermans in 2012 in de Volkskrant. ‘Ze hebben sneeuwkanonnen en verwarmde zitliften (...) draaiende restaurants, sauna’s en zwembaden - niets herinnert er meer aan de wildernis die de Alpen ooit waren.’Het aantal wintersportreizen dat door Nederlanders wordt geboekt is sinds begin 21e eeuw redelijk stabiel: ruim 1 miljoen per jaar. Daarbij zijn heel wat wat reizigers die minstens één keer per jaar gaan. Want wie een paar keer met wintersport is geweest weet dat een bijsluiter op zijn plaats is: het kan verslavend zijn.<h3>All-inclusive</h3>‘Beschaafde mensen zoals u en ik houden zich natuurlijk verre van zoiets stuitends als een all-inclusive vakantie’, schrijft columniste Sylvia Witteman in 2012 in de Volkskrant. Want een all-inclusive vakantie is toch synoniem voor fantasieloze buffetten, schreeuwerige kinderen en ongeïnspireerd vermaak? Nee, dan liever een sobere vakantie op een authentieke bestemming waar men het met de service niet al te nauw neemt.De all-inclusive vakantie raakt al vroeg in zwang. In 1950 introduceert de Belg Gérard Blitz, de oprichter van Club Mediterranee, het concept van een vakantie waarbij naast het verblijf ook eten, drankjes en ontspanning bij de reissom inbegrepen zijn. Maar de echte doorbraak van de all-inclusive vakantie vindt plaats in de jaren negentig, als het concept wordt aangeboden op bestemmingen als de Caribbean, Turkije, Spanje en Egypte. En waar Club Med nog geldt als uitgesproken duur, is een standaard all-inclusive vakantie in Turkije relatief goedkoop.Af en toe klinkt er kritiek: all-inclusive resorts zouden niet goed zijn voor de lokale horeca omdat de gasten nauwelijks hun resort verlaten. Maar de Nederlander is er dol op. Gezinnen met jonge kinderen vinden het ideaal. Wie vooraf zeker wil zijn dat er geen kosten bijkomen, boekt ultra all-inclusive. En Sylvia Witteman? Die zet zich over haar vooroordelen heen. De column die ze in 2012 aan het fenomeen wijdt, verstuurt ze vanaf haar vakantieadres in Zuid-Turkije: een all-inclusive resort. ‘’t Is hier heerlijk. Sorry.’​

Verslaafd aan de wintersport